De continentale korst van West-Europa wordt doorsneden door een systeem van slenken (rift valleys; grabens). Het systeem is te vervolgen van de Noordzee, via Nederland, Keulen, Mainz en Frankfurt naar Basel. Daar verspringt het systeem naar de Bresse/Rhone Graben die aan de westzijde van de Jura en de Franse Alpen doorloopt tot aan de Middellandse Zee (Fig 1). Rifts zijn grootschalige strukturen, die ontstaan door uitrekking (extensie) van de continentale korst. De vorming van rifts is geassocieerd met belangrijke vulkanische activiteit, met typische sedimentatiepatronen en met een kenmerkende struktuur van de lithosfeer en onderliggende asthenosfeer. De meeste grabenstrukturen vormen zich bij voorkeur langs reeds aanwezige zwaktezones in het basement. Veel Cenozoischo grabenstrukturen in Oost Afrika, de Rode Zee rift, de Baikal rift en Rhinegraben zijn georienteerd parallel aan schuifzones of parallelle dike intrusies in basement van Precambrische of Varistische ouderdom (Illies, 1901). De rifting volgt dergelijke zwaktezones omdat de sterkte van de lithosfeer onder rek daar geringer is dan in de aangrenzende delen van de lithosfeer. Het bekendste, en topografisch meest geprononceerde deel van het West-Europese riftsysteem, wordt gevormd door de depressie van de Boven-Rijnslenk of Rheingraben tussen-Frankfurt en Basel.