Hemelvaartexcursie naar East Anglia, Engeland, 21-23 mei 1998

Hoewel East Anglia al vele jaren op het verlanglijstje van menig WTKG-er stond, was dat niet te merken aan het deelnemersveld. Heeft de overtocht dan wel het links rijden in Engeland de meesten weerhouden? Dat links rijden valt best mee ontdekten we, hoewel Stef die ene rotonde toch beter linksom had kunnen nemen. Verder bleek Engeland ook een zonnige zijde te hebben zowel wat betreft het weer als het verzamelen. Omdat er organisatorisch nog enkele onduidelijkheden waren, had Stef Mermuys besloten om al op de 17e mei naar Engeland af te reizen. Om deze dag geheel te kunnen benutten was voor een vroege overtocht Calais-Dover gekozen en bijgevolg voor een heel erg vroeg vertrek vanuit Nederland. Het voor dag en dauw opstaan bleek een vast patroon te worden voor de daaropvolgende dagen; om vijf uur opstaan vormt voor mij toch doorgaans een uitzondering maar als je met een fanatieke verzamelaar overnacht in de buurt van nog niet verkende vindplaatsen... De dagen voorafgaand aan de excursie werden besteed aan het vinden van de vindplaatsen en voor het vragen van toestemming om te verzamelen. Het eerste viel niet mee, maar al zoekend langs de slingerende weggetjes zagen we de mooiste toeristische landschaps-plaatjes van Engeland. Het tweede deel echter leverde geen enkel probleem; de lokale bevolking was vriendelijk en behulpzaam en dat terwijl er regelmatig fossielverzamelaars komen op deze toch redelijk beroemde locaties. Daar hebben we wel andere ervaringen mee! Gedurende deze eerste dagen was onze uitvalsbasis een camping in ’Woodbridge’ (zoals in het excursieprogramma stond vermeld) die in Waldringfield bleek te liggen. Dit maakte het voor de deelnemers niet makkelijk om ons te vinden en het werd extra moeilijk gemaakt doordat het telefoonnummer van de camping ook anders was dan in de brief stond vermeld. Omdat wij iedere dag al vroeg de camping verlieten, hoorden we pas de dag voor de excursie van de beheerder dat dit een zogenaamde stilte-camping was en dat groepen van meer dan vier personen niet waren toegestaan. Bovendien was de camping volledig volgeboekt wegens hemelvaart. Ondanks dit alles troffen we elkaar ’s avonds op de 20e en de oplossing werd gevonden in een camping in Shottisham; een stap terug in comfort maar ook in overnachtingskosten. De volgende ochtend ging de excursie van start en ontmoetten we bij de eerste vindplaats Bob Marksham, een Engelse geoloog die ter plaatse bekend is. Hij introduceerde ons in de geologie van het gebied en gaf een overzicht van kenmerkende fossielen van de vindplaatsen. In de lunchpauze bleek hij ook een goed verteller te zijn van humoristische anekdotes. Op deze plaats een woord van dank aan deze gids en aan Robert Marquet die het contact heeft gelegd als mede een groot deel van de organisatie op zich heeft genomen.