De aarde is mijn thuis. Voor wie zou dat beter kunnen opgaan dan voor een geoloog. En zo ben ook ik weer uitgezworven, zoals diverse WTKG’ers dat vóór mij deden. Ik heb een nieuw thuis gevonden in Spanje, aan de oostkust, maar een paar kilometer vanaf de kust zodat ik de toeristenhordes kan ontlopen, maar wel kan genieten van de bergen (tegen een waarvan ons huis staat, met uitzicht op zee), ’s Avonds op het terras – ook in de winter! – de lichtjes beneden je in het dal zien aangaan, en de sterren boven je in steeds grotere getale zien oplichten, het is haast te mooi om waar te zijn. En haast ook te mooi om tijd te besteden aan de geologische literatuur. Toch, temidden van het bij ons huis vertikaal staande Mesozoïcum, komt soms (maar niet te vaak, en niet te lang!) het verlangen weer op naar dat simpele Kwartair in ons platte Nederland. Vandaar ditmaal een aflevering die geheel aan het Kwartair gewijd is.

Afzettingen

CC BY-NC-ND 2.0 NL ("Naamsvermelding-NietCommercieel-GeenAfgeleideWerken")

Werkgroep voor Tertiaire en Kwartaire Geologie

A.J. (Tom) van Loon. (2002). GEOCOMmunicatie 24 over het Kwartair, met het uitsterven van de mammoet en de familie van de uitgestorven dodo, wandelende polen, verdwijnende temperatuurdramatiek, een enorme modderstroom, en een nog enormere waterstroom. Afzettingen, 23(4), 78–82.