Restanten van kraakbeenvissen (haaien, roggen en chimaeren) zijn in Mis(e niet dik gezaaid. Het is veel materiaal doorzwoegen voor een paar tanden. Wel betreft het een fauna met relatief veel soorten. Helaas is er wetenschappelijk weinig over gepubliceerd (lit. 1, 2, 3). Nadat de convocatie in de bus was gevallen, vormde zich ons groepje van vier verzamelaars van kraakbeenvissen: Wim van den Broek, Pepijn Morgenstern, Taco Bor en Sylvia Verschueren. Aanleiding om de handen ineen te slaan: veel materiaal verzamelen om er toch wat tanden aan over te houden. Hoe doe je dat? En hoe doe je dat zonder rugklachten te krijgen? Antwoord: door gebruik van pomp en zeeftafel. Die hadden we geen van allen en dat betekende de nodige voorbereiding. Daarover hieronder meer. Natuurlijk ook iets over de excursie en de vondsten zelf, maar ook over het nazeven en drogen van het materiaal.