In maart-april 2006 ben ik een paar keer in Aalter geweest. Na lange afwezigheid sinds de ontsluitingen aan de spoorbaan en bij een scholencomplex in een inmiddels grijs verleden was het een prettige ervaring om weer eens in de zanden van Aalter te kunnen duiken. De ontsluiting was als gewoonlijk maar tijdelijk en al in een vergevorderd stadium van uitgraven, toen ik er een kijkje kon nemen. De tip kwam van Dirk Nolf, die op weg naar zijn werk de hoge bouwkranen in het centrum van Aalter had zien staan en dan is er meestal wel iets te ontdekken. Op 22 maart volgde een eerste verkenning. Langs de spoorbaan zelf is uiteraard niets meer van de Zanden van Aalter ontsloten. De wanden van de doorsnijding van de heuvel zijn voorgoed volledig onder beton verdwenen.