Lapilli

Scheppingsverhalen hebben iets heel aantrekkelijks, dat moet ik toegeven. Het is allemaal zo lekker concreet. Je weet gewoon dat Adam op die bewuste zaterdag het licht zag, en zijn eerste voetstappen in het hof van Eden zette. Als evolutionair bioloog kan je daar niet tegenop. Je weet niet of iets op een zaterdag of een maandag gebeurde, en het dichtste datje bij een gebeurtenis komt is “Pak ’m beet, zoveel miljoen jaar geleden.” En alles natuurlijk met een flinke spreiding, en heel vaak ‘waarschijnlijk’, ‘mogelijk’, en ‘voor-zover-we-weten’ er tussenin. Om nog maar te zwijgen datje dan ook nog eens overtuigd bent dat die eerste voetstappen werden gezet, door iets wat we waarschijnlijk (heb je dat woord weer) voor een vis zouden aanzien. Een tetrapodomorfe vis, en om precies te zijn een elpistostegalide. Kijk, daar heb je nog zoiets, ‘Adam’ is tenminste een gemakkelijke naam.