Lapilli

“Bedankt voor de bloemen.” Ik schrijf dit kort na Pasen, en dus hebben veel Nederlanders weer geluisterd naai dit traditionele zinnetje van de paus, dal voor ons wei het hoogtepunt van de Urbi et Orbi lijkt te zijn. In ieder geval heeft de Heilig Vader geen tw'ijfel waar de bloemen vandaan komen. “Ja, duh, Nederland,” hoor ik u al denken. Maar ik dacht eigenlijk aan het grote plaatje. Zelfs mijn biologieleraar op de middelbare school leerde ons, dat iets dergelijks moois toch echt wel het beste bewijs voor een goddelijke schepping was. Voor diegenen die denken dat het leven op die andere manier ontwikkeld is, ligt het allemaal een stuk ingewikkelder. Zoals gebruikelijk, eigenlijk. Wc hebben het dan niet meer over bloemen, maar over angiospermen, of bedektzadigen. We weten allang dat halverwege het Krijt deze planten hun dominante rol kregen. Hn voor alle duidelijkheid, ze zijn dus echt dominant. Ajax-FC Twente w'ordl op een veld van angiospermen gespeeld, en ze zijn ook heerlijk om verstoppertje achter te spelen in het bos. Om maar te zwijgen over de ingrediënten van de gemiddelde groentensoep. Het gaat dus om heel wat meer dan die kleurrijke dingen waarmee je het Sint Pietersplein kan versieren. Voor evolutiebiologen en paleontologen is het nu met name interessant wat er gebeurde voordat de bedektzadigen hun overheersende rol innamen. Fossielen zijn al bekend uit het Vroeg Krijt. En fylogenieën gebaseerd op de morfologie en het DNA van de meest primitieve bloemplanten suggereren zelfs dat de oorsprong van de bloemen wel eens tijdens het Jura zou kunnen liggen. Normaal gesproken ben ik niet zo weg van plantenfossielen. Ik ben wat dat betreft als de paus, een angiospeim is vooral leuk als hij mooi is. Maar hel puzzelstukje in de vroege evolutie van de bloemplanten dat Sun, Dilchei, Wang en Chen op 31 maart in Nature publiceerden is werkelijk een plaatje (lit. 2). Een takje van 16 centimeter met vijf blaadjes, waarin centraal een vruchtje prachtig bewaard is gebleven. Een vaag stukje Chinese bloemsierkunst, maar dan van meer dan 120 miljoen jaar oud. Al met al doel het een beetje denken aan een boterbloem. Dat het zo’n prachtig fossiel is, is op zich niet zo verwonderlijk. De Yixian formatie staat bekend om zijn buitengewone preservatie van vogels, gevederde dinosauriërs, zoogdieren en ook planten.