Een echt grondige inleiding over de fossielrijke zanden van Langeboom/Mill is natuurlijk niet nodig. De befaamde miocene/pliocene afzetting is al geruime tijd een fenomeen onder verzamelaars. Vooral de bijzondere kleuren en kwaliteit van de haaientanden genieten grote populariteit. Echter, bijzondere resten van zoogdieren, reptielen en vogels behoren ook tot de vondstmogelijkheden. Uiteraard moeten de slakken en schelpen niet vergeten worden. Deze komen daar tevens in aanzienlijke diversiteit voor. Al met al een mix van fossiel materiaal om U tegen te zeggen. Zie op de foto hier links bijvoorbeeld – omringd door andere vondsten – het exemplaar van Astarte anus, een typische soort voor deze locatie (gelukkige vinder was Ton Lindeman). Dat wij, leden van de WTKG, de luxe mogen genieten om het materiaal aangevoerd te krijgen is natuurlijk een eersteklas privilege. Ik kan mij nog goed momenten van modderhappen herinneren wanneer ik zelf op zoek ging. Gruis uit de spuitstraal was soms niet meer zichtbaar door al het glauconietzand dat zich in je ogen had opgehoopt. De zeefactie te Boxtel is voor zowel jong als minder jong een unieke kans om met dit materiaal in aanraking te komen. Toen wij (Marijke, schoonvader en ik) aankwamen, was Stef Mermuys net begonnen het bassin te vullen. Borrelend geluid en bruisend water doet de bescheiden zeeflustige menigte richting het water gaan. Al snel wordt er driftig zand geschept en gezeefd in het gestaag stijgende water. Vlot worden er her en der vondsten gedaan. Hoewel de één een emmer gruis als doel heeft, zoekt de ander naar schelpjes of de fel begeerde haaientanden. Eén ding stond bij voorbaat vast, niemand zou zonder vondsten naar huis gaan. Het gruis was nog ruimschoots voorradig.