Over documentatie van vindplaatsen

W.C.H. Staring’s vindplaats ‘Smitsbosch bij Eibergen’ is nu dan eindelijk teruggevonden dankzij speurwerk van Ton Lindemann en Sylvia Verschueren. Tientallen jaren eerder waren vindplaatsen als ‘Dieters bij Rekken’, ‘de Koerboom’ enzovoorts door de WTK.G gelokaliseerd. De laatste was simpel: dat stond gewoon op de topografische kaart. Maar dat geluk is een uitzondering gebleken. Dieters was een moeizame speurtocht, en wat is de Koerboom eigenlijk waard, het is een groot complex van ondiepe afgravingen geweest met klei uit verschillende lithostratigrafische eenheden. In de tijd van Staring (midden 19e eeuw) bestonden er nog geen kant en klare gedetailleerde topografische kaarten. Die waren nog in de opnamefase of werden moeizaam voorbereid in de steendrukkerij. Er zijn van hem dan ook geen topografische kaarten met vindplaatsvermeldingen bekend. De eerste gemeten overzichtskaart van Nederland werd vervaardigd door C.R.T. Baron Kraayenhoff rond 1800 en in 1810 uitgeven als losse tafelgrote bladen in de problematische schaal van 1:115.200. De kaarten hadden het enige coördinatenstelsel dat toen bestond, in lengte- en breedtegraden. Deze kaart vormde de oerbasis voor de Rijks driehoeksmeting, maar verder van de meetpunten (vaak kerktorens) af, ontstonden er forse afwijkingen vanwege het gebruik van een meetketting. Staring heeft er om één of andere reden geen gebruik van gemaakt.