Een bijzondere vondst van barnsteen op Simonszand

In juni 2009 had ik toevallig de gelegenheid om een klein uur op Simonszand rond te kijken. Een boeiend uur, op een eilandje waar je normaal gesproken niet zo gauw komt. En het leverde ook nog eens een bijzondere vondst op. Simonszand is een zandplaat tussen Schiermonnikoog en Rottumerplaat; anderhalve kilometer lang en een paar honderd meter breed. Het eiland is niet (meer) begroeid en duinvorming is er niet (meer). Het hoogste punt ligt ongeveer één meter boven de hoogwaterlijn. Een groot gedeelte van het eiland wordt dan ook met hoog water overstroomd. Slechts een kleine strook blijft droog, maar ook dat deel staat bij springtij en stevige westenwind waarschijnlijk helemaal onder water. Dat was nu kennelijk geruime tijd niet het geval geweest, want op het zand vond ik nesten van visdiefjes en scholeksters, waarvan de ouders mij heel duidelijk maakten dat ik uit de buurt moest blijven. Door de smalle, langgerekte vorm van het eiland liggen op het gedeelte waar ik ben geweest, twee aparte vloedlijnen op een meter of dertig afstand van elkaar (Afb. 1), wat een heel bijzondere gewaarwording is.