Zwart zand van een Nederlands strand

Onze Nederlandse strandzanden zijn arm aan economisch waardevolle mineralen zoals titaan, rutiel en zirkoon. Op slechts enkele stranden, zoals dat van Ameland, worden soms hogere concentraties gevonden, maar onvoldoende om economisch winbaar te zijn. Sinds kort heeft Nederland een gemeente, St. Eustatius, met plaatselijk zwart strandzand dat aan een magneet blijft hangen. Het zand aan het oppervlak van de zeebodem in het Nederlandse deel van de Noordzee bestaat voor het grootste deel uit kwarts dat is aangevoerd door de rivieren Rijn en Maas en door landijs vanuit Scandinavië. Daarnaast bevat het zand geringe percentages aan zogenoemde ‘zware mineralen’. Kwarts heeft een soortelijk gewicht van 2,65 en veldspaat van 2,5 tot 2,8 en behoren daardoor tot de zogenoemde ‘lichte mineralen’. Mineralen met een s.g. hoger dan ± 2.9 worden tot de ‘zware mineralen’ gerekend. Deze hebben vaak ook een donkere kleur. Een onderzoek dat in de jaren ‘30 van de vorige eeuw is uitgevoerd geeft een goed inzicht waaruit het Noordzeezand is samengesteld.