Het aantal notenkrakers is sterk geslonken. De grote massa dunsnoveligen is verdwenen – en waar gebleven ? Maar ze lieten heel wat na : tal van aantekeningen, vaak uitgewerkt tot lange artikelen over het merkwaardige gedrag van deze Siberische invasievogel. Nie schetst zo mijn verbazing toen ik vlak bij huis een "Tannenhäher" bezig zag met het uitpikken van een dode mus (verkeersslachtoffer), De "kraker" zat in een appelboom. Hetzelfde verschijnsel werd tevens geconstateerd door de vWGkampeerders op Ameland waar notenkrakers opruimng hielden onder de (dode) vuurtorenslachtoffers. Vooral zanglijsters stonden er op het menue. Overigens was reeds bekend, dat de vogels niet kieskeurig zijn. Blijft het feit van de vele gevonden dode notenkrakers – en ook enkele levende – vermagerd tot op bot ! Preparateurs weten er over mee te praten, evenals ons bestuurslid Carla Holzenspies. Hierop aansluitend treft U haar kostelijk relaas aan over .... levende notenkrakers in haar vogelasiel. Er bereikten mij nog enige brieven en kaartjes. Zo wist mevrouw W.