Tijdens ons verblijf in Zuid-Spanje hebben we ons best met deze vogels vermaakt, die soms als oude, grijze mannetjes met ronde ruggetjes, bedachtzaam rondstapten tussen de kudden vee. De kleine witte vogels, zo groot misschien als een kip, waren niet kieskeurig in de keuze van hun "melkkoetje". Ze hielden zich, oven rustig op bij de jonge fokstieren als bij enkele kleine kudden paarden. Bijna elke koe, stier of paard bleek haar of zijn eigen reiger te hebben. Als een koe zich langzaam grazend over de dorre vlakte voortbewoog, stapte de koereiger met zijn uitverkoren gezelschapsheer of -dame mee. Soms vlak voor de voorpoten, onder de kop, of -als de grote reus stilstond- even pauzerend tussen de vier poten. Je zag ze nooit met elkaar kibbelen of elkaar vliegen afvangen. De koereigers gedroegen zich steeds waardig, vooral als ze als een archaïsche vorst op een kameel, op de rug van het vee hadden plaats genomen en meesjokten .....