Naardermeertocht, 25 mei 1978

Voor een allerlaatste keer ontmoeten de cursisten van de vogelcursus elkaar bij de Visserij, op een alweer zeer koele, grijze avond. Enkele hebben het jammer genoeg laten afweten. Maar het merendeel scheept zich in, zij het met medeneming van alles wat naar enigszins warmte belooft. Het geluk is echter met de dapperen. Er is geen wind, en dat betekent niet alleen aanmerkelijk minder kou, maar ook zijn in die gladde stilte de vogelgeluiden beter te horen. Al gauw oefenen we ons op het verschil in de zang van de Grote en Kleine Karekiet, de Rietzanger en de Tuinfluiter. We horen de Tjiftjaf en de Fitis, Winterkoning en Koekoek. Deze laatste lijkt de heersende stilte haast nog te intensiveren. En terwijl we er zo vol overgave naar luisteren, laat ineens ver weg ook de Roerdomp zich horen met zijn melancholisch misthoorngeluid. Boven ons spoeden zwijgend de Aalscholvers, Reigers en Lepelaars zich naar huis. Vooral de Lepelaars maken daarbij een diepe indruk op de bemanning van de boot. Ze steken dan ook prachtig wit af tegen de looiig grijze avondlucht. Lange tijd ligt ons bootje stil bij de rietzoom, waarboven het sierlijke schouwspel van opstijgen en neerdalen zich telkens weer herhaalt.