Aquatische dieren als voedsel van merels

Onlangs rapporteerde Jonkers (1988) over een mannetjes Merel, Turdus merla, die zich regelmatig tegoed deed aan Gewone Poelslakken, Lymnaea stagnalis, die hij opviste uit een vijver in Hollandse Rading. Deze waarneming is uiterst interessant daar merels gewoonlijk hun voedsel in een terrestrisch biotoop zoeken (Török & Ludvig, 1988). Slechts een keer heb ik eerder een vermelding gezien van een waterslak als prooi van merels: de Hongaarse ornitholoog András Keve (1955) vond in de maag van een merel eens een exemplaar van de Spiraalschijfhoren, Anisus spirorbis.