Van de voorzitter

Al jarenlang moeten vogelaars met lede ogen aanzien dat jaarlijks, alleen al in Nederland, vele tienduizenden trekvogels het slachtoffer worden van de zinloze en laffe praktijken van jagers, die al of niet vanuit comfortabele schuilhutten hun schoten afvuren op vrijwel alles wat binnen het schootsveld overvliegt. Ter verdediging van dit barbaarse en ethisch onverdedigbare tijdverdrijf, worden onzinnige argumenten gebruikt zoals ‘beperken van de wildstand is nodig ter voorkoming van schade’ en zelfs wordt wel gewezen op een (vermeend) ‘recht te mogen oogsten uit de natuur’. In het geval van de trekvogelsoorten, waaronder verscheidene eenden en steltlopers, kan er in elk geval geen sprake zijn van een ‘wildstand’. In de regel arriveren deze soorten immers pas in het najaar, dus na de broedtijd, in ons land en nemen dan tijdelijk in aantal toe. De meeste vogels die op weg zijn naar hun winterkwartieren doen ons land slechts uit noodzaak aan en vaak zijn zij aangewezen op de hier nog resterende wetlands om daar de nodige energie te vergaren die zij nodig hebben om hun reis te kunnen maken en, uiteindelijk, te kunnen overleven. Het is dan ook niet erg passend wanneer de mens van deze gelegenheid gebruik maakt om ‘regulerend’ op te treden. Het is dan ook verheugend dat onlangs via de media bekend werd dat minister van Aartsen heeft besloten de jacht op acht nieuwe soorten te zullen gaan verbieden. Hoewel het verbod op de betreffende soorten te jagen pas in het najaar van 1996 in zal gaan en voorlopig de jacht op soorten zoals de fazant (Phasianus colchicus), smient (Anas penelope) en wilde eend (Anas platyrhynchos) gewoon door kan gaan, is de recente maatregel toch een succes voor de natuurbeschermingsorganisaties. De strijd tegen de jacht is een zaak van zeer lange adem en wij zijn daarmee nog lang niet waar wij zouden willen zijn, namelijk in principe een verbod op alle jacht tenzij met harde gegevens aangetoond kan worden dat een van te voren vast te stellen ‘ingreep’ noodzakelijk is.