Trio-anecdoten, vivace-allegro-largo

Na mijn pensioen vatten we onze oude vogelhobby weer op. Het viel in het begin niet mee. Op een dag waren we aan het wandelen in de ’s -Gravelandse buitenplaatsen van Natuurmonumenten. We stonden te puzzelen wat voor een eend we zagen in een smal slootje. Al snel werden we aangesproken door een vriendelijke heer. Het bleek Adrie Vermeule te zijn, die aan het patrouilleren was om nieuwe leden te strikken in zijn vangnet. Dat lukte uitstekend, we vlogen er in. Binnen twee weken waren we, zeer tot ons genoegen, lid van de Vogelwerkgroep Het Gooi en Omstreken. Acht jaar lang heb ik de lezingenavonden, officieel ledenavonden geheten, mogen verzorgen. In die rol heb ik veel mensen gebeld om hen uit te nodigen een lezing voor ons te houden. Wat ik zeer stimulerend vond, was dat bijna iedereen die ik uitnodigde direct bereid was die uitnodiging te aanvaarden. Ik vertelde er altijd bij dat we een grote en actieve Vogelwerkgroep waren en dat ik een volle zaal kon garanderen. De leden hebben mijn voorspelling nooit gelogenstraft. Zelfs niet bij mist en ontij. Ook als een spreker op het laatste moment moest afzeggen, wat gelukkig zelden gebeurde, lukte het altijd snel een vervanger te vinden.