Op 19 maart 2009 is Joop vrij onverwachts overleden. In de afgelopen jaren heeft hij nogal wat problemen met zijn gezondheid gehad. Vorig jaar kon hij ons al niet meer helpen; hij heeft toen node afscheid van de weidevogels moeten nemen. Het ging niet meer. Maar in januari jl. belde hij mij op dat het weer goed met hem ging: ‘Of hij van ’t jaar weer mee kon doen’! Natuurlijk, en hij was er weer op de startavond in Eemnes, zoals altijd op de fiets! Hij verheugde zich er op. Wij waren ontdaan toen we het bericht van zijn overlijden kregen. We waren op hem gesteld en hadden diep respect voor hem: hij was ondertussen 85 (!) jaar en met zijn ene arm was hij er altijd, weer of geen weer, op de fiets. Ik bewaar de beste herinneringen aan hem. In 2001, in het jaar van de MKZ, is hij bij ons begonnen; toen mochten we niet in de polder komen, maar de erop volgende jaren hebben we met veel plezier samen gezocht en veel nesten gevonden. Een luidkeels “Bingo !” betekende een nest erbij! Een bijzondere karakteristieke maat zullen we voortaan missen.