Vogelgeluid kan, behalve in de natuur, op tal van manieren in onze samenleving opduiken. De media maken daar dan melding van. In Loosdrecht dachten wandelaars op het landgoed Eikenrode in een leegstaand pand een snurkende zwerver te horen. Toen de gewaarschuwde politie arriveerde, trof die daar een blazende Kerkuil aan. In films en tv-series wordt nogal eens gebruik gemaakt van vogelgeluid op de achtergrond om een bepaalde sfeer op te roepen. Voor een oplettende vogelaar valt hier heel wat te beleven. Vooral in Engelse detectiveseries is vaak het gekras van Roeken te horen, evenals het ‘oehoe’ of‘kewiet’ van de Bosuil. Van het bosuilgeluid maakte ook filmregisseur Maas gebruik in zijn film ‘De Lift’, die zich in de Bijlmer met zijn vele flats afspeelt. Een verkeerde keuze, want de soort komt daar helemaal niet voor. De roep van een Turkse Tortel in de film over het leven van prins Willem van Oranje, die in de 16e eeuw leefde, was een andere misser. Dit duifje verscheen pas in 1949 voor het eerst in ons land. Een interviewer, die een opname in een bos maakte, had de bel horen luiden. Hij liet de zang van een Zwarte Roodstaart (vooral stadsvogel) en niet die van een Gekraagde Roodstaart (bos- en parkvogel) als achtergrondgeluid monteren. Ieder zijn vak; het aantal kijkers of luisteraars, dat deze vergissingen opmerkt zal op de vingers van een hand te tellen zijn.