De begin bij de terugreis, met de veerboot van Schiermonnikoog naar Lauwersoog. Die ging namelijk veel te goed. We hadden met elkaar gemikt op de gewone boot, van half vijf; aankomst op het vasteland zo tegen half zes. Voeg daarbij zo’n twee uur rijden naar huis en het wordt duidelijk dat de samenvattingen van de wedstrijden in de eredivisie alleen in een programmaherhaling konden worden bekeken. Echter, er werd vanwege de drukte een extra boot, een snelboot zelfs, ingezet. Die vertrok tegen vieren en doet een half uur over de overtocht. Koning voetbal live! Zelfs vogelaars met een eigen fiets konden van de snelboot gebruik maken. Op basis van die situatie voltrok zich een merkwaardig collectief sociaal-psychologisch fenomeen, waarvan ook ondergetekende schaamteloos deel uitmaakte; en dat zich het best laat definiëren als ‘survival of the quickest’. Het gevolg was dat de meeste Gooi-Eemse vogelaars met de snelboot gingen, enkelen waren om wat voor reden dan ook te laat. Voor hen alleen voetbal in de herhaling. Waar ik niet uit kom is het volgende: in hoeverre staat zo’n overhaast en geïndividualiseerd vertrek haaks op het samen uit samen thuis gevoel, de collectieve ervaring van een Gooi-Eems weekend samen vogelen? Er knaagt iets in me en ik heb er geen grip op. Daar kon de winst van FC Utrecht weinig aan veranderen.