In memoriam Ronald Kes

Op 15 januari 2013 bereikte mij het uitermate droevige nieuws dat Ronald Kes aan een plotselinge hartstilstand was overleden. Ik kende Ronald goed uit het veld en met name van de telpost in het Corversbos, en wist dat hij problemen met zijn hart had, maar dit hadden wij en ook hijzelf, natuurlijk nooit kunnen zien aankomen. Ronald was nog niet zo lang bezig met vogelen. Hij werd aangestoken door Ruud van Beusekom, die bij hem in de straat woonde. In de 2 jaar dat hij vogelde werd hij steeds fanatieker. Velen van ons zullen hem kennen als de man, die altijd met een reuzentempo op zijn elektrische fiets bij net ontdekte zeldzaamheden aan kwam racen. Ronald was een aimabele man, schroomde nooit om met iedereen die hij zag een praatje te maken en was bovenal heel erg fanatiek. Ik heb hem in die twee jaar dat ik hem mocht ontmoeten in het veld, minimaal 25.000 keer “Jeetje, te gek joh!” horen zeggen. Dat zinnetje zal ik heel erg gaan missen. Zelfs van de meer algemenere soorten vogels kon Ronald helemaal in vervoering raken, en uren kon hij dan naar zo’n vogel kijken. Als een spons absorbeerde hij alle kenmerken van de soorten die hij zag. Hij werd steeds beter en wist ook steeds vaker zelf leuke soorten te ontdekken. Als hij niet hoefde te werken, was hij eigenlijk altijd in het veld te vinden. Zelfs na zijn nachtdiensten op Landgoed Zonnestraal schroomde hij niet om met een enorme omweg al vogelend naar huis te fietsen of nog een paar uur op de telpost te komen staan. Ik, en velen met mij, zullen Ronald missen. Veel te vroeg is hij van ons heengegaan. Het zal rustig worden in het Gooise veld.