De veldleeuwerik, met als wetenschappelijke naam Alauda arvensis, behoort tot de orde van de zangvogels en zoals te verwachten tot de familie van de leeuweriken. Het is het vogeltje datje op de Gooise heidevelden nog prachtig luid, helder en energiek kunt horen zingen, niet alleen vanaf de grond, maar ook vanuit de lucht. Tussen de heidestruiken blijft deze vogel vaak goed verborgen, maar dat gaat niet meer op als de vogel al zingend steeds hoger vliegt en vaak geruime tijd in de lucht fladderend blijft hangen, alvorens stilzwijgend weer af te dalen. Ze zijn dan van verre hoor- en zichtbaar. Mijn indruk dat het wel elk jaar wat stiller wordt op die heide zie ik bevestigd in de trendgegevens; de aantallen van de veldleeuwerik dalen in Nederland snel, want in de laatste 40 jaar kromp de populatie met ongeveer 90%. De heidevelden weten blijkbaar nog redelijke aantallen vast te houden; in veel graslanden echter is het treurig gesteld met de veldleeuwerik. Dat valt eigenlijk pas echt op als je tijdens de buitenlandreizen in gebieden rondloopt, waar je nog zo ongeveer struikelt over de veldleeuweriken en horen en zien je vergaat als er regelmatig een aantal tegelijk in de lucht hun territorium aan het afbakenen zijn.