De Nederlandse naam van deze kleine wespen heeft betrekking op het grijporgaan aan de voorpoten van de vrouwtjes. Eén van de klauwtjes van de voortarsen is buitensporig groot en scharniert ten opzichte van een bedoornde uitstulping van het laatste tarsleedje waardoor het geheel op een tang lijkt. Als een soort miniatuur-bidsprinkhaan gebruikt het vrouwtje deze tang om cicaden te vangen. Hoewel de gemiddelde lichaamslengte van tangwespen om en nabij de drie millimeter ligt, zijn ze na enige oefening goed met het blote oog te herkennen. Tussen kleine sluipwespen vallen ze vooral op door hun naar verhouding grote kop en slanke ledematen. Ze zijn meestal zwart of donkerbruin van kleur, maar enkele soorten hebben een witte, gele of rode tekening. Geheel geel of roodgekleurde aberraties zijn onder de vrouwtjes niet zeldzaam. De vrouwtjes van enkele genera lijken op mierenwerksters door het volledig ontbreken van vleugels en versmelting van de rugschilden. Bij andere genera ontbreken de tangen, zodat de vrouwtjes moeilijk herkend kunnen worden als behorend tot deze familie. De uiterlijke verschillen tussen exemplaren van dezelfde soort kunnen zeer groot zijn. Niet alleen de kleurtekening is erg variabel, maar ook de sculptuur, beharing, en het postuur kunnen zo sterk uiteenlopen dat de uitersten bijna niet meer als één soort te herkennen zijn.