Bijna 70 jaar leeft de moeflon, een halfwild haarschaap, nu in Nederland. Begin 20e eeuw werd deze soort voor jachtdoeleinden in omrasterde gebieden uitgezet. In de loop van die zeventig jaar zijn sommige populaties verdwenen, terwijl elders weer nieuwe werden opgebouwd. De laatste jaren is er discussie ontstaan over de wenselijkheid van moeflons in natuurgebieden. In het Kroondomein zijn ze opgeruimd. Daarentegen worden ze op de Hoge Veluwe en het Wekeromse Zand gewaardeerd om hun begrazingseffekten en hun waarde voor de bezoekers. Er zijn resten gevonden van moeflonachtige schapen in het deel van Eurazië dat loopt van Zuid-Frankrijk tot in China. De resten stammen uit een periode, die begint in het tertiair en ophoudt halverwege het diluvium. In Europa verdween de moeflon Ovis ammon van het vasteland. De Europese ondersoort Ovis ammon musimon kwam uiteindelijk alleen nog voor op de eilanden Corsica en Sardinië. Vanaf de 18e, maar vooral in de 19e eeuw werdt de moeflon overgebracht naar dierentuinen en wildparken op het vasteland van Europa (Oostenrijk, Tsjecho-Slowakije). In Noord-Italië is de moeflon eind 18e eeuw ook buiten omrasterde gebieden uitgezet. Tot ver in de 20e eeuw vonden verdere uitzettingen plaats in vele Europese landen.
| Additional Metadata | |
|---|---|
| Zoogdier | |
| CC BY-NC-ND 2.0 NL ("Naamsvermelding-NietCommercieel-GeenAfgeleideWerken") | |
| Organisation | Zoogdiervereniging |
|
Bob E.J. Litjens. (1990). Moeflons op de Veluwe. Zoogdier, 1(3), 3–10. |
|