Op de vraag, die een ondertoon verraadt van een geloof in zojuist geconstateerde afwijking, ’Hoe ik aan die gepassioneerde interesse voor dieren kom?’ is mijn antwoord steevast een wedervraag: ’Hoe kan iemand zijn interesse voor dieren verliezen’? Ieder kind raakt toch gefascineerd door een lieveheersbeestje, dat zomaar overstapt van een blad naar je vinger. Of door de zachtheid van een konijntje, bij het aaien. Hoe kolossaal groot is een paard wel niet, wanneer hetichtbij staat. Vreemd genoeg zijn er mensen die de overstap van kind naar volwassene menen te moeten maken, door het afleggen van wat hen als kind in de natuur bezig hield. Gelukkig is mij dat niet overkomen.