De laatste sporen

U leest op dit moment het eerste nummer van de vijfde jaargang van Zoogdier. De eerste sporen liggen alweer vijf jaar achter ons. Als je nu de allereerste Zoogdier bekijkt dan denk je, tjonge, wat matig. Een half gelukte bever op de voorpagina en ook het binnenwerk rammelde. Toen was de redaktie er trots op. Gelukkig bleef Zoogdier niet stilstaan en evolueerde hel blad tot wat het nu is, maar op tijd verschijnen is in al die jaren nooit gelukt. Zoogdier heeft in de afgelopen jaren de Nederlandse en Vlaamse zoogdierliefhebbers in zijn spoor gekregen. Men mist het tijdschrift als het te laat verschijnt en men vindt het leuk om artikelen en waarnemingen in het blad te publiceren. Ook blijkt dat Zoogdier in andere publicaties regelmatig wordt geciteerd. Juist het twee-landige karakter geeft het tijdschrift iets extra's. Het spoor van Zoogdier is duidelijk zichtbaar geworden. Maar laten we eerlijk zijn: zoogdieren zijn boeiend, dus zo moeilijk kan het maken van een leuk zoogdierenblad niet zijn.