Symposium herintroductie: een verslag

Wolven op de Veluwe, elanden in het Oostvaardersplassengebied, de zilveren maan (vlinder) in de schraallanden langs de Meije: de herintroductie van soorten is een hoogst actueel thema in natuurbeschermend Nederland. Het verlies van een voor Nederland inheemse soort, en dus het verlies aan biodiversiteit, kan een belangrijk argument zijn om soorten opnieuw te introduceren. Onder deze noemer zijn herintroducties in Nederland al vanaf 1928 bekend (grote vuurvlinder in het Naardermeer). In zo’n geval is herintroductie vooral een doel. (Her)introductie kan ook als middel worden gezien. Dat is het geval als grote herbivoren als schotse hooglanders of koniks worden ingezet als maai- en snoeiapparaten. Deze grazers en knabbelaars zijn dan in de eerste plaats een middel om een mooi doel te bereiken: voorkomen dat natuurgebieden dichtlopen met bos, respectievelijk bewerkstelligen van een gevarieerde ruimtelijke structuur die met maaien niet is te bereiken. Het mooiste is natuurlijk als doel en middel min of meer samenvallen. Zo kan men bijvoorbeeld aankijken tegen de ideeën om predatoren (wolf, lynx) op de Veluwe vrij te laten, om aldaar een ecologisch gezonde druk op de populaties van ree, edelhert en wild zwijn uit te oefenen. Ook de inzet van edelherten en elanden in de Oostvaardersplassen valt enigszins in deze gemengde categorie.