In het lied van de Dodo neemt David Quammen de lezer mee op een rondreis door de voornaamste eilanden, archipels en natuurgebieden, maar ook door de geschiedenis van de eilandbiogeografie als wetenschap en de invloed ervan op het denken over oecologie, evolutie, soortvorming en uitsterven en natuurbehoud. Het boek is een turf van meer dan 600 blz. met enkele kaarten, zeer weinig illustraties, maar een zeer boeiende tekst. Het is wetenschap van een zeer hoog gehalte, verteld op een manier zoals wetenschap moet verteld worden. Het boek scoorde in de VS hoog op de non-fiction lijsten, en terecht. Het is één van de weinige boeken die ik op minder dan drie weken van het begin tot het einde uitgelezen heb. Zoals een recensent schreef: David Quammen beschrijft wetenschap als een soap, zonder melig te worden, met alle trucs om de aandacht gaande te houden. In zijn boek schuwt hij nochtans de moeilijke onderwerpen niet; deze worden echter op een zodanig elegante manier bij de lezer aangebracht, dat deze, zonder dat hij het beseft, de grondslagen van de moderne eilandbiogeografie en de wetenschappelijke achtergronden van het natuurbehoud ingelepeld krijgt. In het hele boek vroeg ik me slechts bij een tiental bladzijden af of ze niet te moeilijk zouden zijn voor een gemiddelde lezer. Het geheel is echter ongemeen boeiend.
Additional Metadata | |
---|---|
Zoogdier | |
CC BY-NC-ND 2.0 NL ("Naamsvermelding-NietCommercieel-GeenAfgeleideWerken") | |
Organisation | Zoogdiervereniging |
onbekend. (1999). Boekbespreking. Zoogdier, 10(2), 30–32. |