Waarnemingen

Naast de boom- en de steenmarter zijn er nog andere diersoorten die marter in hun naam hebben. Sommige van deze dieren worden ook nog wel eens naar Alterra gebracht, ook al hebben ze weinig met de echte marters van doen. Het meest is dat het geval met de wasbeerhond Nyctereutes procyonoides (Gray, 1834), met een germanisme ook wel marterhond genoemd. Oorspronkelijk afkomstig uit het noordoosten van Azië en Japan en door de Russen naar Europees Rusland gebracht, heeft deze soort zich sterk naar het westen verbreid. In Duitsland is de wasbeerhond inmiddels al tot aan de Nederlandse en Belgische grens gekomen. Het was dan ook geen verrassing dat hij in de jaren tachtig van de vorige eeuw ook in Nederland werd gesignaleerd. Hoewel een aantal van de gesignaleerde dieren wellicht uit gevangenschap was ontsnapt, moest er rekening mee worden gehouden dat in het wild levende wasbeerhonden zich in Nederland en België zouden gaan vestigen en voortplanten. De Nederlandse overheid heeft daarop inmiddels geanticipeerd door de wasbeerhond aan te wijzen als een soort vallend onder artikel 67 van de Flora- en faunawet, zodat jachthouders, in de tijd dat de jacht geopend is, vrij zijn deze dieren te doden op de gronden waarop ze jachthouder zijn. Dit, omdat men blijkbaar beducht was voor nadelige effecten op het ecosysteem. Helaas is daarbij niet voorzien in registratie van de gedode dieren, om ook op die manier de ontwikkeling te kunnen volgen. Inmiddels lopen de meningen over die ontwikkeling uiteen (zie de bijdrage van Maurice La Haye in het vorige nummer). Om zicht te krijgen op het verschil tussen gevestigde populaties en zwervende dieren zouden, net als bij de boommarter, de gedode en dood gevonden dieren onderzocht moeten worden.