In de negentiger jaren werden de konijnen in Nederland getroffen door een epidemie van Rabbit Haemorrhagic Disease (RHD), in het Nederlands ook wel Viraal Haemorrhagisch Syndroom of VHS genoemd. De dood kwam zo snel dat ook dieren in goede conditie 'omvielen’. In eerste instantie is wel gedacht aan vergiftiging, maar al snel werd duidelijk dat de konijnen waren getroffen door RHD. De ziekte richtte in Italië in 1988 een ravage aan in konijnenhouderijen. Hoe staat het nu met de ziekte onder wilde konijnen in Nederland? Vanaf 1990 zijn hier en daar dode konijnen gevonden (Siebenga, 1991), maar het duurde enige jaren voor de RHD-epidemie zich over het hele land had verspreid. Daar kwam bij dat de ziekte niet altijd werd opgemerkt: in veel gebieden verdwenen de konijnen zonder dat er dode dieren werden gevonden. Als ze de kans krijgen, zullen ernstig zieke dieren namelijk in een hol wegkruipen om daar dood te gaan. En door vossen gevonden kadavers of bemachtigde dieren worden door hen vaak begraven. Met behulp van de duintellingen en de gegevens van het netwerk Dagactieve Zoogdieren hebben Drees en Van Manen (2005) berekend dat in de periode 1990-2003 een achteruitgang van 90% is opgetreden. RHD is daar waarschijnlijk een belangrijke oorzaak van.