Begin jaren negentig groeide de populatie muskusratten in Vlaanderen en ook de schade aan landbouwgewassen en oevers nam aanzienlijk toe. Tegelijkertijd werden er veel muskusratten gevangen. Een nieuwe werkwijze moest het groeiende muskusrattenprobleem in Vlaanderen aanpakken. Is dat gelukt? "Wij hebben een goede rattenvanger in dienst. Hij vangt elk jaar in onze gemeente meer dan vijfhonderd muskusratten". "In dit gebied veroorzaken de muskusratten geen schade. Hier moet niet bestreden worden.” Beide misvattingen, die in het begin van de jaren negentig nog algemeen waren in het bestrijdingswereldje, lagen toen aan de basis van het groeiende muskusrattenprobleem in Vlaanderen. De schade aan flora en fauna, maar vooral de schade aan oevers en landbouwgewassen steeg onrustwekkend. Nochtans werden er steeds meer vangmiddelen op vaste plaatsen langs waterlopen geplaatst en ook de hoeveelheid rattenvergif die toen nog in de muskusrattenbestrijding werd gebruikt, steeg jaar na jaar. Ondanks de steeds toenemende inspanningen en de daaraan gekoppelde investeringen, nam de populatie in die periode nog verder toe.