Eind 1982 is op een terrein in de Imbos (Nationaal Park Veluwezoom) een begrazingsproef van start gegaan. De proef heeft tot doel in het bos mogelijkheden te scheppen voor een meer gevarieerde begroeiing. Op het ogenblik is de bodem in veel bossen bedekt met een dik pakket gras. De zaden van de bomen en struiken kunnen er niet gemakkelijk ontkiemen. Het dorre gras blijft zonder begrazing staan en kan op den duur niet of nauwelijks meer als voedsel, voor bijvoorbeeld Edelherten, dienen. Bij de proef om meer natuurlijke variatie in het bos te scheppen, zijn nu een beperkt aantal Schotse Hooglanders ingezet. Deze runderen kunnen het gehele jaar buiten blijven. De proef omvat zo’n 180 ha en zal ongeveer vijf jaar duren. Uiteraard worden de resultaten, door zowel biologen als terreinbeheerders, met de grootste aandacht gevolgd. Door de komst van de Schotse Hooglanders werd een afrastering van het proefgebied noodzakelijk. Enkele klaphekken geven nu toegang. Op meerdere plaatsen zijn de wijzigingen in de situatie via borden aangegeven. Uit ’Natuurbehoud’ 14 (1): 26.