Medio juli 1989 was het eindelijk zover. Het in de Rijksbegroting 1987 aangekondigde beschermingsplan voor de Otter werd door minister ir. G.J.M. Braks van Landbouw en Visserij gepresenteerd. Omdat er waarschijnlijk geen Otters meer in ons land zijn heet het plan overigens geen beschermingsplan meer, maar herstelplan: Herstelplan leefgebieden otter, onder de titel ’De otter in perspectief; een perspectief voor de otter’. Daarmee wordt aangegeven dat de Otter gezien wordt als onderdeel van zijn milieu. Het gaat in het plan dus niet alleen of, beter gezegd, niet zozeer om de Otter, alswel om het herstel en behoud van zijn leefomgeving, het zoetwatermilieu- en oevermilieu. De Otter staat symbool voor dat milieu. Hij moet fungeren als voortrekker en toetssteen van dit deel van het natuur- en milieubeleid. Het tweede deel van de titel ’Een perspectief voor de otter’ geeft de ambitie van het plan aan: het bieden van een perspectief voor het herstel en duurzaam behoud van de Otter in ons land. Nederland moet als waterland weer ’otterland’ worden.