De Das leeft in het Roerdal op het randje van uitsterven

Het Dassenbeschermingsplan Limburg, (Hoogeveen 1989) is met veel kennis en inzet geschreven. Helaas is er in dit plan veel te weinig aandacht besteed aan het Roerdal in Midden-Limburg. Daarom heeft de Heemkunde Vereniging Roerstreek (HVR) in samenwerking met de Zoogdierenwerkgroep (ZWG) van het Natuurhistorisch Genootschap in Limburg een Dassenbeschermingsplan voor het Roerdal geschreven. Van de dertien bewoonde dassenburchten in 1964 resteert er na twintig jaar slechts een tweetal. Mede door verkeersslachtoffers raakten deze in de navolgende periode (1984-1988) eveneens verlaten. In het plan wordt gepleit voor het afsluiten van een aantal verharde landbouwwegen voor gemotoriseerd verkeer met uitzondering van landbouwverkeer. Ook wordt er voor gepleit om langs deze wegen bomen te planten. Door langs enkele sloten houtsingels aan te leggen, tussen de Noord- en Zuidlimburgse dassenpopulaties. Mede hierdoor wordt het Roerdal in de Landelijke Dassennotitie genoemd als gebied waar herintroductie de hoogste kunnen de Dassen naar bestaande duikers onder drukke verkeerswegen door worden geleid, zodat ze veilig hun foerageerterreinen kunnen bereiken. Deze populatie kan een belangrijke schakelfunctie vervullen voor uitwisseling prioriteit heeft. Helaas heeft herintroductie vrijwel geen zin als de knelpunten niet worden opgelost. Het was tijdens de Limburgse Dassencensus 1990 verheugend om te kunnen constateren dat er een burcht in het Roerdal (gemeente Melick, Herkenbosch en Vlodrop) op eigen kracht weer bewoond is (Jansen & Jansen, 1991b).