Archeologische argumenten bij de herintroductie van zoogdieren in Nederland

In het dichtbevolkte Nederland heeft de toenemende cultuurdruk zijn weerslag op de rijkdom aan plantesoorten en diersoorten. Het verdwijnen van soorten baart al diegenen die met het milieu in ons land zijn begaan, grote zorgen. Het is dan ook niet verwonderlijk dat er een belangrijke discussie is ontstaan over het voor en tegen van herintroductie van (zoogdier)soorten. Een vraag die daarbij meteen rijst is: ’Hoe zag onze fauna er vroeger eigenlijk uit?’ Voor een antwoord op deze vraag wordt meestal verwezen naar archeologisch onderzoek, waarbij dan onmiddellijk het commentaar volgt dat er ’weinig archeologische gegevens voorhanden zijn’. In dit artikel wil ik ingaan op de achtergronden van de schaarste aan verspreidingsgegevens van sommige diersoorten in de prehistorie. Ik zal mij daarbij beperken tot gegevens over zoogdieren in Nederland uit de periode na de laatste IJstijd, dat wil zeggen de laatste tienduizend jaar.