Boekbespreking

Het uitstekende boek van Kerney & Cameron wordt met elke nieuwe bewerking beter; dat is nu eenmaal het lot van een boek dat vertaald en aangepast wordt en dat doet uiteraard niets af aan het pionierswerk van de oorspronkelijke auteurs. De Duitse versie van Dr. J. H. Jungbluth biedt, vergeleken bij de Engelse en Nederlandse edities, zo veel meer, dat een ieder die ook maar iets te maken heeft met Europese landslakken het nieuwste boek naast de andere in de kast behoort te hebben. Jungbluth’s boek behandelt een groter gebied dan de beide voorgangers. De gegevens van Oostenrijk, Hongarije, Tsjechoslowakije en Polen zijn geïntegreerd in de tekst opgenomen. Dat heeft een sterke uitbreiding van het aantal zwartwit afbeeldingen met zich meegebracht (zie onder). Andere noviteiten zijn een beeldtabel op de schutbladen (geen verbetering vergeleken bij de tabel van Gittenberger in de Nederlandse editie, pp. 259-267), het invoeren van Duitse namen voor een deel van de soorten (kan men niet beter vanaf het begin de eenduidige wetenschappelijke namen hanteren?), en een glossarium van technische termen (nuttig!). Tevens is het, voor het eerst in de Nederlandse versie verschenen, hoofdstuk over de slakken van het mediterrane deel van Frankrijk opgenomen. De Europese verspreidingskaarten zijn aan het grotere gebied aangepast en in een contrasterende kleur gedrukt; kaartjes van de verspreiding in Duitsland ontbreken — dit boek richt zich immers tot de Duits sprekende gemeenschap die tot ten minste vier nationale staten behoort. Naarmate het bewerkt werd, is het boek steeds uitgebreider geworden. De oorspronkelijke versie telt 288 vrij dicht bedrukte pagina’s, Gittenberger’s bewerking al 310 iets wijder bedrukte pagina’s, terwijl de recentste editie maar liefst 384 dicht bedrukte bladzijden omvat.