Inktvissen worden algemeen beschouwd als de hoogst ontwikkelde mollusken. Het zijn, naar men zegt, de enige ongewervelde dieren waarmee oogkontakt mogelijk is. De hominiden van de evertebraten, zo werden ze onlangs betiteld (wat in positieve zin bedoeld was). Ondanks hun kennelijk zeer bijzondere eigenschappen wordt er binnen malacologische verenigingen weinig aandacht aan inktvissen besteed. Hun systematiek wordt door een kleine groep specialisten behandeld, terwijl de biologie van de dieren zich niet echt goed leent voor het doen van onderzoek thuis en dus eveneens specialistenwerk is. Alleen de schildjes, aangespoeld op het strand, vormen nog wel eens een bron van systematische opwinding. Ondanks het voorafgaande, verdient het boek van Guerra het om in Basteria besproken te worden. Het is een eerste deel in een reeks over de fauna van het Iberisch schiereiland, inclusief de malacofauna dus, en het doet ons gespannen uitzien naar volgende delen. Guerra bedient zich uiteraard van de Spaanse taal, maar gebruikt daarnaast vele uitstekende illustraties, vaak met detailtekeningen, die het doorbladeren van het prettig in de hand liggende, fraai uitgevoerde boek, tot een genoegen maken. De auteur behandelt 95 soorten die tot 33 families worden gerekend, heel wat meer dus dan er af en toe langs de Nederlandse kust gevonden worden. De soorten stammen uit de omgeving van het Iberisch schiereiland, die erg ruim wordt genomen (het westelijke deel van de Middellandse Zee en een flink stuk van de Atlantische Oceaan).