In Juni 1954 had ik het voorrecht een fietstocht te kunnen maken in de Oostelijke Pyreneeën. In aansluiting daarop waren wij kort aan de aangrenzende kust van de Middellandse zee. Omdat de laatste tijd de landslakken van dit gebied al uitvoerig zijn behandeld in het Correspondentieblad, wil ik wat vertellen over de schelpen, die wij vonden op het Middellandsezee-strand van de Pyreneeën en het direct ten Noorden daarvan liggende gebied, die samen wel ”Le Rousillon” genoemd worden. We vertoefden maar vier dagen in dit kustgebied, naar toch kregen we een aardig beeld van de fauna daar. Door tijdgebrek moesten we ons beperken tot verzamelen langs de vloedlijn. Dit heeft enerzijds het nadeel, dat het meeste materiaal, dat men in handen krijgt, versleten is of althans zijn oorspronkelijke schittering heeft verloren en dat men een aantal algemene soorten mist, die bij voorkeur in het stormige jaargetijde aanspoelen. Hiertegenover staat het voordeel, dat men in korte tijd schelpen verzamelen kan die in zee op verschillende plaatsen en diepten leven en die men anders alleen ten koste van veel moeite en tijd te pakken kan krijgen. Dn vooral over veel tijd beschikt men als vreemdeling in het buitenland niet steeds.