Over de Sepiola

Het hier afgebeelde diertje hoort onder de inktvissen, maar moet apart beschreven worden, aangezien het noch tot het geslacht Octopus noch Sepia noch Loligo gerekend kan worden, zoals ik zal aantonen. Het lijkt op een jonge Sepia, is niet groter dan een dikke mansduim, en heeft acht vangarmen en twee tentakels, maar geen rugschild en ook geen gladius. Aan weerskanten heeft het een vin, die op een rond vleugeltje lijkt, heel anders gevormd en geplaatst dan die van Sepia of loligo. Immers, bij Sepia omzoomt de smalle lange vin de hele buik, en bij loligo is ze verbreed en loopt uit in een scherpe hoek; maar hier zitten twee kleine ronde vinnen ter weerszijden van de buik, en laten het uiteinde van het lichaam vrij. De kleur van het dier kan wisselen, maar de rug is met stippeltjes getekend. Bek, ogen, sipho en inwendige organen zijn net zoals die van Sepia. Het vlees is zachter, en fijner om te eten, dan dat van Octopus of Sepia. Ze worden in menigte gevangen met andere zeedieren, maar vanwege hun kleiner formaat niet gewaardeerd, ofschoon ze, zoals ik al zei, bijzonder lekker zijn.