De beide stukjes van de heren Mienis en Verduin in CB 166 over bovengenoemde soort waren mij uit het hart gegrepen. Enerzijds omdat duidelijk werd gedemonstreerd hoe onzorgvuldig iemand als Nordsieck met de “bekende” verspreidingsgebieden van soorten omspringt. Anderzijds ook omdat blijkt hoé weinig zeker de verspreidingsgebieden en hun grenzen voor sommige soorten zijn.