In de Haagse Courant van 16 december 1967 stond een foto van een glunder lachende man, wiens wijd gespreide armen de schelp omspanden van een reuzemossel, waarin een keur van exotische horentjes uitgestald lag. Met zijn kromme pijp in de mond zag hij er bepaald tevreden uit, deze directeur van het door hem, zelf gestichte, en kort tevoren door niemand minder dan de wethouder van onderwijs der Residentie geopende, particuliere schelpenmuseum ""In de Schulp"", dat sinds een jaar gehuisvest was in een herenhuis uit de tijd van Eline Vere aan de Zuid-Hollandlaan in Den Haag. De foto is mij daarom bijgebleven, omdat zij mij herinnerde aan een mij dierbare reclameplaat uit mijn jeugd, voorstellende een vertrouwenwekkende zeeman van de Batavierlijn, die in dezelfde houding de zee tussen de Nederlandse en de Engelse kust omvatte. De gedachtenassociatie is niet gezocht, want ook Bob Entrop, om wie het hier gaat, is een man van de zee. Hem boeit alles wat in de zee leeft.