De langzame bewustwording van hoe zeer een economie het natuurlijke leven kan aantasten, brengt allerlei tegenstrijdige gevoelens naar boven. Mogen we nu roepen: ‘We hebben het altijd al gezegd’ of moeten we gebruik maken van het momentum om compensatie te eisen voor alle stomme, geld makende beslissingen uit het verleden, die grote delen van de natuur om zeep hebben geholpen. Of moeten we gewoon bedenken dat de mens zijn beperkingen heeft en beter ten halve gekeerd dan ten hele gedwaald. Ik ben er niet gerust op. Ik vrees dat we nog lange tijd overheidsbeslis­singen moeten accepteren, die ten gunste zijn van de werkgelegenheid en het econo­mische menselijk welbevinden. Hoe zeer die ook ten koste gaan van ecologische waarden en levensvormen.