„In de schaduw van gisteren” ofwel „De toekomst in het licht van de planologie”

Met dit artikel willen de redaktie van „Het Vogeljaar” en ondergetekende de aandacht van u, lezer, vragen voor een onderwerp waarin wij niet zo direct over vogels spreken als op deze pagina’s gebruikelijk is. Misschien hebt u wel eens gezegd: „ik voel me zo vrij als een vogel in de lucht”. Misschien was dit toen u in de duinen, aan het strand, in het bos of in de polder zwierf om van de vogels te genieten. Het kan zijn dat u door uw belangstelling voor de vogel, zodanig uw vrije tijd hebt bezet, dat u voor andere dingen geen aandacht heeft en niet bespeurt wat er om u heen gebeurt. Natuurlijk leest u wel de krant en kijkt u naar de televisie en roept u mee, ach en wee, over de verontreiniging van lucht, bodem en water. Misschien doet u zelfs mee in actiegroepen en wijst u met uw vinger naar boosdoeners. U bent tot het besef gekomen, dat de vogel in de lucht niet meer zo vrij is als wij dat wel dachten. Menselijkerwijs gesproken moet het de vogel niet moeilijk zijn plaatselijke luchtverontreiniging te ontwijken. Bodem en water bieden hoe langer hoe meer gevaar voor de vogel en van steeds meer terrein wordt hij verdreven. Als u dat constateert leeft u in de schaduw van gisteren, want „gisteren” werden de plannen gemaakt. Wat wij u nu willen vragen is „Was u daarvan niet op de hoogte en had u daarvan geen kennis kunnen nemen?” Het kan zijn dat u de betreffende advertentie in de krant niet gezien heeft of misschien niet gelezen heeft, omdat het toch niet over vogels ging en u er „dus” niets mee te maken had. Misschien zijn op één van uw tochten in het veld uw ogen open gegaan en ziet u het landschap van heden in de schaduw van gisteren. Misschien bent u verbaasd, geschrokken ofwel verontwaardigd. Jammer als het nu te laat is.