Het vriendelijk aandringen van personen, die zich inzetten voor zaken die ook mij ter harte gaan, bracht er mij toe enige herinneringen op te halen uit de mooie tijd toen er nog vele Ortolanen waren. Aanvankelijk heb ik geaarzeld te schrijven over iets dat toch grotendeels voorbij is. Bovendien ben ik bezorgd over het kleine aantal Ortolanen, dat er nog is en dat maximaal moet worden beschermd. Men mag dan ook niet verwachten dat ik het zal hebben over knepen bij het vangbedrijf. Wat volgt is een eerder nostalgische terugblik, op iets wat definitief voorbij zou kunnen zijn.