In het begin van de jaren tachtig is uit de Verenigde Staten de ULV-sport komen overwaaien. Langzaam maar zeker krijgt deze ook in Nederland meer bekendheid. ULV’s (Ultra Lichte Vliegtuigjes) zijn hier op proef en met voorlopige regelingen toegelaten. Maar zoals dat met proeven en voorlopige regelingen gaat, eenmaal geïntroduceerd zijn ze niet of nauwelijks meer weg te krijgen. De Stichting Natuur en Milieu, Vogelbescherming en Natuurmonumenten, een groot aantal andere natuur- en milieu-organisaties en recreatie-organisaties (ANWB, Stichting Recreatie) en een aantal adviesraden (CRMH, RARO, Nb-raad) verzetten zich al een aantal jaren tegen de (voorwaarde en/of de) toelating van ULV’s in ons land. Dit vanwege de hinder en verstoring van mens en natuur vooral veroorzaakt door de geluidproduktie en de schrikreacties door het plotselinge opduiken. De geluidnorm voor ULV’s is soepeler dan voor (vracht)auto’s, die nog een zeker maatschappelijk nut vertegenwoordigen. Bovendien mogen ULV’s volgens de huidige regelingen boven een groot aantal natuur- en recreatiegebieden vliegen. En dat alles zonder dat een effectenonderzoek heeft plaatsgevonden. Een dergelijk onderzoek is door de betrokken ministers overigens wel toegezegd aan de Tweede Kamer.
Additional Metadata | |
---|---|
Het Vogeljaar | |
CC BY 3.0 NL ("Naamsvermelding") | |
Organisation | Stichting Het Vogeljaar |
H.W.R. van den Wall Bake. (1988). Geen plaats voor ULV’s. Het Vogeljaar, 36(1), 20–20. |