Reeds sedert langen tijd was het bekend dat men het stuiven der wegen kan voorkomen door ze te bestrooien met een of ander sterk wateraantrekkeud zout, vooral chloorcalcium, dat de waterdamp uit de lucht opneemt en zoo de wegen nooit droog laat worden. Naar een bericht in DINGLER’S polytechnisch Journal Bd. IC bl. 74 , is deze methode in de jaren 1869 en 1870 te Londen op groote schaal beproefd, nadat eenige voorloopige proefnemingen te Liverpool en elders goede uitkomsten hadden opgeleverd. Men bestrooide of besproeide te Londen de straten (Macadam-wegen ?) eiken dag met chloorverbindingen — zeker zooals die als nevenprodukt in verschillende chemische fabrieken verkregen worden — en gebruikte dagelijks 30 centenaars daarvan, welke te zamen nog geen ƒ 45 kostten. Men bespaarde daardoor 1° den dagelijkschen omgang van 10 waterkarren, elk door een arbeider bediend , welke te zamen dagelijks eene koste van bijna f 54 veroorzaakten, en den prijs van het door dezen verbruikte water: te Londen f 43 ongeveer. Gezamenlijke besparing per dag dus omstreeks ƒ 52. Bjj ons te lande bestaat er aan zulk een hulpmiddel bij lange na zulk een behoefte niet; want de straten onzer steden zijn met keien en baksteenen geplaveid. Ook zou dit niet zulk eene groote besparing kunnen opleveren, daar het water bij ons geen geld kost. Toch zou, in sommige onzer wandelparken b. v., misschien de zaak der beproeving waard zijn.