Het verhogen van de natuurwaarde van bos, tevens voor zoogdieren

De term ’beheer’ in relatie tot bos is een begrip met verschillende betekenissen. De term duidt een complex van handelingen aan, als volgt in te delen: 1. Financieel-administratief beheer (Duits: Verwaltung). Hieronder vallen belastingen, heffingen en andere voorrechten die de grondeigenaren te beurt vallen, alsmede het juridisch beheer, dus de rechtsvorm die men kiest (stichting, vereniging, besloten vennootschap enzovoorts). 2. Inrichtings- en onderhoudsmaatregelen (Duits: Pflege). Hiertoe behoren maatregelen met betrekking tot ontsluiting, waterhuishouding en maatregelen die de conditie van het terrein, vegetatie en fauna daarbij inbegrepen, handhaven. 3. Exploitatie door oogst van natuurproducten (Duits: Bewirtschaftung). Voor rechtspersonen die hun inkomsten verkrijgen uit terreinopbrengsten is dit onderdeel zeer belangrijk. De oogstmethode is van beslissende betekenis voor de aard van een gebied. Het onderscheid tussen 2 en 3 is ten dele kunstmatig, immers oogstmaatregelen kunnen bijdragen aan het onderhoud van bijvoorbeeld de vegetatiestructuur. Door oogst van natuurproducten zijn zo halfnatuurlijke landschappen ontstaan die nu als ’natuur-reservaat’ worden gekoesterd. Ze worden als natuurgebied beschouwd, daar planten- en diersoorten zich er spontaan vestigen. Vaak lijken deze artefakten op specifieke stadia uit de primaire successie. Voor instandhouding als zodanig is voortzetting van de invloed van de mens noodzakelijk.